komik aslında. şu hayatta ölsem üzülmeyecek insanlar var.

ben bir şeyleri özlüyorum. kalpten kalbe giden bi yol vardı, ne ara onu terk ettik, unuttum. sigarayı da küllükte unutuyorum artık. ben bir şeyleri deli gibi özlüyorum. allahım gözümün önünde gömlekler uçuşuyor. tertemiz hayallerim vardı diye cümleler kuruyorum. seni görmeden seni görmek hala paha biçilemez. anlatıyorum hala anlamıyorlar. um-rum-da-de-ğil.

insanın kimsenin anlayamayacağı bazı şeyleri iki kişi yaşaması kadar başını döndüren bir şey olamaz. bütün şarkılar buna yazılıyor, filmler buna çekiliyor. bazıları da yaşıyor. şarkısız resimsiz. herkes yazardı, o yaşardı. bunu unutmama ihtimal var mı?