ben madam despina'yı bekliyordum ama içimin her yeri bi yandan baharı bi yandan ölümü bekliyordu. öyle kararlıydım ki gözümden tek bir damla yaş akmadı. yanan şeylerin suyla söndürülebileceğini biliyordum, bir türlü beceremiyordum. bu tuhaf çünkü, önceleri minimaldi her şey. belli başlıcaydı ağlanacaklar, ağlayacaklar belliydi. artık kestiremedim. gözlerimi kime vereceğimi bilemedim. sanırım herkes öldü. önce çocuklar öldü, sonra herkes öldü. dünya yuvarlak değil işte dünya dönmüyor. anlamadınız yüreğiniz kurusun. bizi bu daracık dünyaya sıkıştırdınız. yüreğiniz kurusun.