"bir gerçekle güzel güzel oturabilirdi bu adam, yalnız olsaydı. ama bir gerçekle yalnız kalmak kolay iş miydi! gerçeğin yanında iken, ziyaretime gelin diye inleyen insanları çağıracak kadar zevksiz de değildi; gerçek ağızlara düşmemeliydi; pek doğuluydu bu konuda. 'hoşçakalın madam' dedi düpedüz, 'bir başka sefer yine görüşürüz. belki insan bin yıl sonra daha kuvvetli, daha sağlam olur. hem güzelliğiniz daha oluş halinde, madam' dedi, hani sırf bir nezaket de değildi bu. böyle deyip gitti ve dışarıda herkeslere kendi hayvanat bahçesini açtı: bizde hiç görülmemiş, daha iri cinsten yalanlar için bir nevi Jardin d' Acclimatation; abartmalar için bir palmiyelik ve sahte sırlar için ufak, bakımlı bir incirlik. insanlar dört bir yandan geldiler ve o, elmas tokalı ayakkabılarıyla ortada dolaştı ve ziyaretçilerin emrine hazır bulundu."